เรื่อง ความสูญเสีย
เมื่อประมาณ ๘ ปีที่แล้ว เราได้รู้จักผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง และในการพบกันครั้งแรกบอกได้เลยว่าผู้ชายคนนี้แหละใช่เลย คนที่ฉันอยากจะฝากผีฝากไข้ คนที่ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ฉันไม่ใช่ผู้หญิงสวยอย่างที่ผู้หญิงหลายๆคนเป็น แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันเป็นและยึดถือมาตลอด ฉันรักผู้ชายทีละคน และทุ่มเทความรู้สึกให้กับเขาอย่างเต็มที่ เพราะฉันเชื่อว่าความรักสวยงามด้วยตัวของมันเอง ไม่มีใครอยากเป็นตัวเลือกของใคร
นับจากวันที่เราได้รู้จักกันมานั้น เรารดน้ำพรวนดินและเอาใจใส่ในความรักของเราตลอด เราไม่เคยอายที่จะบอกว่าฉันรักเธอ แล้วเธอล่ะรักฉันไหม ทุกครั้งคำตอบที่ฉันได้รับคือเขารักฉันมิเสื่อมคลาย และเราสองคนก็เฝ้าทะนุถนอมในความรักเป็นอย่างดี ดังนั้นจึงนับครั้งได้ว่าเราเคยทะเลาะกันบ้างหรือเปล่า ใช่เราเคยทะเลาะกันบ้างหรือเปล่าล่ะ เปล่าเลยเขามักจะสอนฉันเสมอว่าชีวิตคนเราสั้นนัก วันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้ แต่ในเมื่อวันนี้เรารักกัน ทำไมเราต้องมองแต่สิ่งที่ไม่ดีของกันล่ะ สิ่งดีๆที่เคยเกิดขึ้นหายไปไหน สร้างกันมาเป็นแรมปี จะหายไปในพริบตาเลยหรือ เขาให้เรามองแต่ข้อดีของกันและกันเสมอ เขามารับเราทุกครั้งหลังเลิกงาน เขามาช่วยเดินสายไฟที่บ้านให้ยามไฟดับ เราหิวเขาซื้อแต่สิ่งที่เราชอบมาให้ทาน เราเหงาเขาคุยโทรศัพท์กับเราตั้งแต่ค่ำยันดึก เราร้องไห้เขาหากระดาษมาซับน้ำตาให้ทุกครั้ง ฯลฯ
และนั่นแหละคือเหตุผลของการที่ทำให้เรารักกันมาถึงกว่า ๘ ปี
บ่อยครั้งไม่ว่าจะเป็นหน้าเทศกาลหรือไม่ เขามักมีกลอนมาให้อ่านเสมอ แม้ว่ากลอนของเขาจะไม่ได้ถูกฉันทลักษณ์ซะทีเดียว แต่ฉันก็รู้ว่าเขาพยายามที่จะถ่ายทอดความรู้สึกผ่านตัวหนังสือ ซึ่งมันคงยากนะสำหรับคนที่เป็นวิศวกรเนี่ย บทกลอนของเขาฉันมักท่องให้เขาฟังด้วย เพื่อที่เขาจะได้รับรู้ว่าฉันอ่านมันแล้วนะ อ่านบ่อยจนท่องจำได้เลยเห็นไหมล่ะ
เราสานสัมพันธ์ที่ดีกันมาตลอด การสร้างสัมพันธ์อันดีนี้ ฉันรวมไปถึงการเข้ากันได้กับครอบครัวของเขาด้วยนะ เพราะรักเขาก็ต้องรักครอบครัวเขาด้วยสิ อย่าลืมว่าเขาไม่ใช่คนรักของคุณคนเดียวหรอก ตลอดระยะเวลาแห่งการเดินทางแห่งความรักของฉันนี้ มันราบรื่นมาโดยตลอด เราไม่เคยมีความลับต่อกันเลยสักเรื่องเดียว เราไม่เคยโกหกกัน เราให้ความรู้สึกต่อกันในแบบพี่น้องแบบเพื่อนแบบคนรักที่เราอยากร่วมชีวิตด้วย เรื่องราวของเราน่าจะลงเอยด้วยดีใช่ไหม ใช่มันน่าที่จะลงเอยด้วยดี
แต่เปล่าเลย จุดจบแห่งความรักของเรา คือการพลัดพรากจากลาอย่างไม่มีวันกลับของเขา เขาจากเราไปแล้วด้วยอุบัติเหตุเมื่อเร็วๆนี้เอง มันช่างเป็นสิ่งโหดร้ายที่สุดที่ฉันพบเจอในช่วงก่อนปีใหม่นี้ เขาจากฉันไปแล้วอย่างไม่มีวันกลับมา แต่ฉันไม่เคยเสียใจนะ เพราะตลอดเวลาเราคุยกันเสมอว่า ถ้าการตายเกิดขึ้นไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว อีกลมหายใจที่เหลืออยู่ต้องอยู่ให้ได้ และฉันต้องอยู่ให้ได้ คนเราต่างก็เกิดมาต่างวาระกัน การตายก็ต่างวาระเช่นกัน แต่สิ่งที่ฉันภูมิใจที่สุดคือ ตลอดเวลาเราได้ปรนนิบัติกันอย่างดีที่สุด ได้ให้ความรู้สึกดีๆตลอดมา และฉันก็ขอบคุณเขา ที่เขารักฉันเป็นคนสุดท้าย ตราบเท่าที่ลมหายใจเขาไม่มีอีกแล้ว
เรื่องราวที่ฉันได้บอกกล่าวนี้เพื่อที่จะบอกว่า สายน้ำไม่เคยไหลกลับ วันเวลาไม่สามารถย้อนมาได้ วันนี้คุณได้ทำสิ่งดีๆกับคนที่คุณรักแล้วหรือยัง คนเรามักนึกถึงคุณค่าของทุกสิ่งเมื่อสายไปเสมอ อย่าให้เป็นเช่นนั้นเลยนะ มันไม่สามารถทำให้นาฬิกาเดินถอยหลังได้หรอก
เหนื่อยไหมจ๊ะคนดี อุปสรรคมากมีอย่าหวั่นไหว
หนทางข้างหน้ายังอีกไกล พี่จะเป็นกำลังใจให้คนดี
ด้วยรักที่พี่มีให้ ด้วยใจที่พี่ใฝ่ถึง
ด้วยรักของพี่ตราตรึง ด้วยใจพี่ที่คิดถึงตลอดไป
บทกลอนบทสุดท้ายที่เขาเขียนให้เราล่วงหน้าไม่กี่วัน ก่อนเขาจะจากไปค่ะ
ขออุทิศเรื่องราวตรงนี้ให้พี่ชัยวุฒิ ขำหาญ ผู้ซึ่งเป็นบุคคลอันเป็นที่รักของฉันตลอดไป
Waleerat Sangwan : เขียนบทความขึ้นต้นแบบเรื่อยๆ แต่ถ้าคุณอ่านต่อ ผู้หญิงคนนี้อาจจะพบเรื่องราวที่น่าสงสารสำหรับคนบางคน แต่เธอก็เป็นคนที่โชคดีในอีกมุมมองหนึ่ง จะมีสักกี่คนที่พลัดพรากจากคนรักได้ โดยไม่มีความเสียใจ ถ้าวันนี้เรามอบสิ่งดีๆให้คนที่เรารัก ได้เท่ากับความรักที่เรามีให้เขา วันข้างหน้าเราจะไม่มีวันเสียใจเมื่อมีอะไรเกิดขึ้น หลายๆคนยังเป็นคนโชคดี ตราบใดที่คุณยังมีเวลาและโอกาสที่จะทำในสิ่งที่คุณอยากทำ ด้วยการมอบความรักให้คนที่คุณรัก อย่างที่คุณอยากจะทำ
อย่าปล่อยให้ความเคยชิน เข้ามากัดกร่อนความรู้สึกดีๆ ที่เราเคยมีให้แก่กัน
เครดิต: Forward Mail
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น