เรื่อง มองโลกให้งดงาม
มองโลกอย่างงดงาม แล้วทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตก็ไม่จำเป็นต้องยุ่งยากเสมอไป
มีเพื่อนผมคนหนึ่งชื่อ สมชาย เขาได้รับการกล่าวขวัญเสมอว่า เป็นเจ้าของร้านอาหารที่ชอบมองโลกในแง่ดี และมีอารมณ์ดีตลอดเวลา ทุกครั้งถ้ามีใครถามเขาว่า ชีวิตเป็นอย่างไร เขาจะตอบว่า “ถ้ามีแฝดอีกคน คงดีกว่านี้”
ลูกน้องทุกคนรักในความเป็นผู้นำของเขา ถ้าลูกน้องคนไหนกำลังมีปัญหา เขาจะอยู่ใกล้ๆและคอยปลอบให้รู้ว่า จะมองเห็นสิ่งที่ดีจากเรื่องร้ายๆที่กำลังเกิดขึ้นได้อย่างไร
วันหนึ่งผมอดสงสัยเรื่องนี้ไม่ได้ จึงถามเขาว่า
“เอ็งมีเคล็ดลับอะไรหรือเปล่า ถึงได้มีอารมณ์ดีอย่างนี้ได้ตลอดเวลา”
เขาตอบว่า “ทุกวันตอนเช้า เมื่อข้าถามตัวเองว่า วันนี้จะเลือกเป็นคนอารมณ์ดีหรืออารมณ์ร้าย ข้าก็จะเลือกข้อหนึ่งทุกที ทุกครั้งที่เกิดปัญหาขึ้น ข้ามีสิทธิเลือกตกเป็นเหยื่อของเหตุการณ์ หรือเลือกที่จะเรียนรู้จากเหตุการณ์ ทุกครั้งที่มีใครบ่นให้ข้าฟัง ข้ามีสิทธิเลือกที่จะรับคำบ่น หรือชี้ให้เห็นอีกด้านหนึ่งของชีวิตที่ดีกว่า สุดท้ายข้ามักเลือกด้านดีของชีวิตเสมอ”
ผมแย้งกลับไปว่า “แต่อะไรๆไม่ได้ง่ายอย่างนั้นนะสิ” เขาตอบว่า “ถูกต้อง ชีวิตคือการเลือก เมื่อเอ็งตัดสิ่งต่างๆที่ไม่จำเป็นออกไป สุดท้ายจะเหลือแค่การเลือก เอ็งมีสิทธิเลือกตอบสนองกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ ว่าจะทำให้คนอื่นตอบสนองอารมณ์เอ็งได้อย่างไร เอ็งมีสิทธิเลือกที่จะสบายใจหรือหัวเสียตลอดเวลาได้ ทั้งหมดขึ้นอยู่กับว่าเอ็งจะเลือกใช้ชีวิตอย่างไร”
หลังจากนั้นไม่นาน ผมได้รับข่าวร้ายว่า เพื่อนผมคนนี้ถูกโจรที่เข้ามาปล้นร้านอาหารยิง และได้รับบาดเจ็บสาหัส โชคดีที่มีคนมาพบและนำส่งโรงพยาบาลทัน หลังจากการผ่าตัดนานกว่า ๑๘ ชั่วโมงผ่านไป และนอนพักรักษาตัวเป็นเวลากว่าหนึ่งอาทิตย์ สมชายได้รับอนุญาตให้กลับบ้านได้ ในระหว่างที่ผมไปเยี่ยมสมชาย ผมถามเขาว่าเป็นอย่างไรบ้าง เขาตอบว่า “ถ้ามีแฝดอีกคน คงดีกว่านี้” เขาถามผมว่า อยากดูบาดแผลหรือเปล่า ผมตอบว่าไม่ แต่อยากรู้ว่า เขาผ่านเรื่องร้ายๆอย่างนี้มาได้อย่างไร
“สิ่งแรกที่ข้านึกได้คือ น่าจะล็อคประตูหลังร้านไว้” สมชายตอบ
แต่หลังจากถูกยิง ขณะที่นอนอยู่บนพื้น ข้าบอกกับตัวเองว่า
“ข้าเหลือทางเลือกเพียงสองทาง คือมีชีวิตอยู่ต่อ หรือไม่ก็ตาย แน่นอนที่สุด ข้าเลือกมีชีวิตอยู่”
“แล้วไม่รู้สึกกลัวบ้างหรือ” ผมถามต่อ
สมชายเล่าต่อไปว่า “พวกที่มาช่วยเก่งมาก พวกเขาบอกข้าตลอดเวลาว่า ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างต้องเรียบร้อย แต่ระหว่างที่ข้าถูกเข็นเข้าไปห้องผ่าตัด ข้ามองเห็นสีหน้าของหมอและพยาบาล แล้วรู้สึกได้จากสายตาของพวกเขาว่า “ข้ากำลังจะตาย” เลยบอกตัวเองทันทีว่า “ต้องทำอะไรสักอย่าง”
“แล้วเอ็งทำอะไร” ผมถาม
“พอดีมีนางพยาบาลคนหนึ่งตะโกนถามว่า แพ้อะไรหรือเปล่า” แล้วข้าก็ร้องออกมาทันทีว่า “หมอ หมอ ผมแพ้อยู่อย่างหนึ่งครับ” ทั้งหมอและพยาบาลหยุดชั่วขณะ จนห้องทั้งห้องเงียบกริบ เพื่อรอฟังคำตอบ ข้าหายใจลึกๆและตอบว่า
“ผมแพ้หัวลูกปืนครับ” ทันใดนั้นทุกคนก็ส่งเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นไปหมด
ต่อจากนั้น ข้าก็บอกหมอว่า
“ผมอยากมีชีวิต ช่วยกรุณาผ่าตัดอย่างคนมีชีวิต ไม่ใช่คนที่ตายไปแล้ว”
แม้ว่าการที่สมชายมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ เกิดจากฝีมือหมอก็ตาม แต่ส่วนหนึ่งก็มาจากความคิดในแง่ดีของเขาด้วย ข้อคิดจากเรื่องนี้ก็คือ คุณมีสิทธิที่จะชื่นชมกับชีวิต หรือทำให้ชีวิตขื่นขม ได้ด้วยความคิดของคุณเอง ถ้าคุณจัดการเรื่องนี้ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตก็ไม่จำเป็นต้องยุ่งยากเสมอไป
เครดิต: Forward Mail
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น