เรื่อง อย่าให้ใครมาทำลายความฝัน
มีนักเรียนคนหนึ่งมาส่งเป็นคนสุดท้าย คุณครูอ่านแล้วพูดว่า
“เธอเขียนมาได้อย่างไรว่าจะมีที่ดินเป็นหมื่นไร่ มีวัวนม มีม้า มีแพะ มีแกะ อย่างละหมื่นตัว เธอรู้ไหมว่ามันเป็นไปไม่ได้ มันต้องใช้เงินมากมายมหาศาลเพียงไหน เธออยากสอบตกใช่ไหม ครูให้โอกาสเธอกลับไปบ้านเขียนมาส่งใหม่ในวันพรุ่งนี้”
เด็กน้อยคนนั้นกลับบ้านไปปรึกษาพ่อของตัว ว่าควรทำเช่นใดดี
พ่อบอกว่า “ลูกเอ๋ยไปคิดดูเองคืนนี้ก็แล้วกัน จะเขียนใหม่หรือไม่ก็แล้วแต่เจ้า”
วันรุ่งขึ้นเด็กน้อยก็เอาเรียงความอันเดิมไปส่ง
คุณครูเห็นแล้วก็พูดว่า “ตกลงเธอจะสอบตกใช่ไหม”
เด็กน้อยพูดว่า “ก็คุณครูให้เขียนความฝันของผม ผมก็เขียนความฝันของผมแล้ว มันเป็นความฝันที่ผมอยากได้จริงๆ คุณครูครับผมไม่แก้ไขหรอกครับ คุณครูจะให้ผมสอบตกก็ตามใจ”
๓๐ ปีต่อมา มีคุณครูแก่ๆคนหนึ่ง พาลูกศิษย์ชั้นประถมกลุ่มหนึ่ง ไปเยี่ยมชมฟาร์มปศุสัตว์แห่งหนึ่ง ซึ่งมีที่ดินเป็นหมื่นไร่ มีวัวนม มีม้า มีแพะ มีแกะ อย่างละหมื่นตัว คุณครูแก่ๆคนนั้นยืนต่อหน้าชายหนุ่มอายุ ๔๐ กว่าปีคนหนึ่ง แล้วกล่าวต่อหน้ากลุ่มลูกศิษย์ตัวน้อยๆว่า
“วันนี้ครูมาแสดงความยินดีกับลูกศิษย์ของครูคนนี้ที่ไม่ยอมให้ใครมาทำลายความฝันของตน ครูต้องขอโทษต่อเธอด้วย ตลอดเวลา ๓๐ ปีที่ผ่านมา ครูได้ทำลายความฝันของเด็กชายและเด็กหญิงนับพันนับหมื่นคน มีเธอคนเดียวที่ไม่ยอมให้ครูทำลายความฝันของเธอ เธอได้มุ่งมั่นทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่าง จนทำให้ความฝันของเธอเป็นจริง ครูเสียใจและขอโทษต่อหน้าลูกศิษย์กลุ่มนี้ของครูด้วย”
คุณครูหรือพ่อแม่ของเด็กน้อยทุกคนที่ได้อ่านบทความนี้ ขอร้องเถอะครับ โปรดอย่าได้ทำลายความฝันของเด็กๆเลยครับ หากความฝันนั้นดีและสวยงาม ช่วยสนับสนุนส่งเสริมให้เด็กได้เดินไปตามความฝันของเขาเถอะครับ
ด้วยความปรารถนาดีจาก......คุณพ่อที่บอกรักและกอดลูกทุกวัน
เครดิต: Forward Mail
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น